Olmuyor, istemiyorum desen? Sen de benim gibi anı mı yaşıyorsun? Sana kızamam ki...
E ne var canım, ben de öyle yapıyorum. Hadi ileriye dönük plan yapalım. Başla! E hadi ama bir şeyler söyle.
Neyin garantisi var ki hayatta? Biliyordum, benimle aynı fikirdesin... Bak, gördün mü işini nasıl da kolaylaştırıyorum... :)
Yok, kızmıyorum sana, bakma sen sözlerime. İçime attıklarıma, etraftan duyduklarıma, duyup da üzüldüklerime, sevip sahiplenenleri gördüğümde akan gözyaşlarıma, hızla geçen zamanıma, artık eskisi gibi olmayan heyecanıma, neşeli atmayan kalbime, biten aşkıma, kanayan yarama bakma.
Sen daha önce defalarca duydun bunları, duydun da inanmadın biteceğine aşkımın. Haklısın. Öylesine büyüktü ki, ben de inanmazdım.
Bilmediğin şeyleri anlatmıyorum sana değil mi? Çok seven her insan, bekler, bekler, bekler bekler, bekler (sabır işte :)) sonra gider...
Gitmek istemedim. Kaldım. Bekledim. İyi ki beklemişim biliyor musun?
Çünkü artık içime attıklarım yok, gözyaşları yok. İyi ki beklemişim. Çünkü artık beni üzen, tutan, bağlayan, acıtanlar da yok. İyi ki beklemişim biliyor musun?
Çünkü kendi kendine bitiyormuş zaten her şey. Ya seni severken gitmeyi deneseydim? :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder