8 Eylül 2011 Perşembe

Sadece Bekliyorum

Meğer insan her gün bir şey daha öğreniyormuş. Hiçbir zaman (olmadan) tahmin edemeyeceğim şeyler öğrendim.Gözlerim, kalbim acıdı. Ağladım, çok ağladım. Üzüntümü anlatmak için yazacak kelimem yok...
Kopup giden parçalarım için üzülüyorum, olanları düzeltmek istemeyeceğim için, bunları unutmayacağımı bildiğim için, sevemeyeceğim için, hatırladıkça "boşver" diyemeyeceğim için... Seninle ben için üzülüyorum...
Sahte bir kucakmış uyuduğum, parlak yıldız sandığım geleceğim meğer sönmüş bir umutmuş...
Ağlamıyorum hayır, yalnız yazıyorum. Ağlamak için bile yeterince yorgunum ...
Üzüntü geçiyor, gülümseniyor yeniden biliyorum da. Sonrası beni çok korkutuyor...

"Bana güven" dediği anı biliyorum ben artık. "Ben seni seviyorum, bana güven". Bu sesi silmedim, kalbimin en derininde duruyor. Onu saklıyorum. O sesi seviyorum, sahibi her şeyim. Ona güveniyorum ama biliyorum ki o da korkuyor...
Ona, "korkma, hiçbir şey olmayacak" demeyi öyle çok isterdim ki...
Ellerimde ellerini bir ömür tutmak istediğim, yeşil güzel gözleri; son ana kadar görmek istediğim, sesi, nefesi, kendisi... O benden gitmesin ben de ondan. Bu sebepten Olmaz!! Olmaz!!!




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder