Gezgin CADI

AYNAYA BAK 

Bir kez daha anladım ki; aslında güzeldi hayatım. Yolda elbette dikenler vardı, taşlar, hatta yarıklar... Ama dün bir kez daha anladım ki; aslında güzeldi hayatım.

Aldığım bir haberin ardından, gittim onu kucakladım, sarıldım, kokladım, öptüm. Dua ettim, şükrettim. Yeniden sevdim o an, yeniden bağlandım. Yaptıklarını bağışladım.

Telefonun öbür ucundaki en yakın arkadaşımdı. Bir kez daha yaralanmış, bir kez daha kalbi kırılmıştı. Anlattıklarının karşısında soğuk kanlı durmaya çalışsam da insanların içindeki acımasız güçten korkmuş, aralarda o bilmese de çok defa yutkunmuştum. Sonradan fark ettim ki; nefes almadan dinliyordum onu. İnsan denen canlının, ne kadar aşağılık olabileceğini tahmin etmeye çalışmaya gerek yoktu. Öylesine bir hikayeydi ki bu, o anlattıkça bir öfke dağı oluştu içimde. Bin türlü şey geçiyordu aklımdan. Peş peşe sıralanmış, bütün düşüncelerim bir diğerini geçmeye çalışıyor gibi hızlı hızlı... 

Yeniden toparlanması ve aslında en önemlisi, bu olaylardan dersler alması gerekiyordu. Çünkü hayat buydu.

Şimdi dostu olarak bana binlerce soru bıraktı telefonu kapatırken. Akşam olduğunda hala sözleri vardı kafamın bir köşesinde. Unutamıyordum ki... Unutulacak gibi de değildi. Sıcaktı, tazeydi. 

Sadece "insanoğlunun" ne kadar acımasız olduğunu hatırlamak gerek dedim içimden. Her birinden belki de bir gün, aynı darbeyi alabileceğin gerçeğini kabul etmek ve ne olursa olsun, kırılan kalbi tamir edebilmeyi başarabilmek gerek devam etmek için. Bunları tekrar tekrar söyledim kendime. 

Onurlu ve güzel ruhlu biri olmak ve öyle kalmak aslında zordu bu hayatta. Çünkü etrafımızdaki herkes en çok kendini seviyordu. En çok kendini severken, iyi bir insan olmak zordu bana göre. Hırsları törpülemek, menfaati görmezden gelmek, bencilliği unutmak zordu.

Bize verilen bu tek şansı nasıl kullanacağımızı kendimiz seçiyoruz. Yaptığımız seçimlerin birilerini üzmesi ya da mutlu etmesi, tamamen bize bağlı. 

Bence birinin canını acıttıktan sonra, yüzleşmek için aynaya bakmak gerek. O an bir şey hissetmiyorsak,  yarın yeni bir insana zarar verebiliriz demektir. Anladığım o ki, dostumun canını acıtanlar ne bir kalbe, ne bir yüze ne de aynaya sahip değiller.

DY

15.10.2012