Bin defa konuştuk seninle belki. Belki de daha fazla. Çoğu zaman sustun ama farkındaydın büyüktü sorumluluğun.
Kaçmak ister misin olanlardan? Susmamı, ebediyen kaybolmamı ister misin? Yeniden aynı hayallerin içinde olmamayı? Sürekli: “birlikte yaşlanalım” cümlesini duymaktan da sıkılmadın mı hem? İşte oldu, benden bu kadar… İşte senin istediğin gibi oldu hayat. İste senin duymak istemediklerin de sustu. Ben sustum…
Belki yarım kalan ben oldum. Ama olsun seni kurtardım.
Elveda…
DY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder